Altai gebergte

Na een goede nachtrust in de gehuurde hut  en een ontbijt daar (krentenbrood met komkommer) duiken we dan eindelijk het echte Altaigebergte in. En onze verwachtingen worden iedere bocht weer overtroffen! Het begint vergelijkbaar met de Vogezen, mooie wegen en nog niet al te hoog, maar gaandeweg worden de Vogezen ingeruild voor de Alpen, de Dolomieten en de Pyreneeën tegelijk! Man, wat is dit mooi! Stijgen en dalen, haarspeld naar haarspeld, dan weer een paar kilometer door een natuurpark zo mooi, groen, grazige weiden met koeien die niet alleen niet oversteken  maar doodleuk blijven staan, wilde paarden, schapen, geiten, honderden grote roofvogels, ongelofelijk! Je weet niet waar je kijken moet, het landschap verandert na elke bocht en elke pas; hier heeft de mens niet ingegrepen, dit is puur natuur! Daar waar je in Zwitserland het idee hebt deel uit te maken van een modelspoorbaan en modellandschap, voel  je je hier deel van een oeromgeving en ben je klein en nietig. De huizen die we tegenkomen in de veelal kleine dorpjes zijn van hout, de wegen zijn zanderig en stoffig, op de hoofdweg dorp-in na, dat is nog asfalt. De wegen stijgen en het is afgelopen met dalen; we zitten nu op 1777 meter boven zeeniveau op de hoogvlakte; hier groeit alleen nog helmgras en de wind heeft vrij spel. We besluiten de tent op te zetten en zijn omringd door besneeuwde bergtoppen, die zachtoranje kleuren in de ondergaande zon, We worden er stil van, zo’n verstilde schoonheid.  We staan 60 km voor de grens met Mongolië, morgen gaan we ons laatste land in.

[gmap]


2 Responses to “Altai gebergte”

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.