Crossen in Kazachstan

Het was in de 3 x 3 mtr kamer de afgelopen nacht zo verrekte heet dat wij geen van beiden goed hebben geslapen; de wekker liep af om 0500 uur en we vertrokken een uurtje later om de warmte voor te blijven. Dat lukte prima, en de lessen van de vorige dag nog in gedachten dook Jan direct het zand in terwijl Joep zijn geluk ging beproeven op de weg. Dat was maar af en toe succesvol (lees: rijdbaar), zodat ook Joep regelmatig zandhaas werd.  We hebben zo aardig wat kilometers bij elkaar gecrosst, maar qua gemiddelde snelheid per uur kwamen we niet boven de 25. Op enig moment werd de weg beter en het zand slechter, zodat Joep voortvarend Jan voorbij ging en aan de horizon verdween; op dat moment gleed het voorwiel van Jan’s Yamaha weg en de hele combinatie gleed in een droge watergeul en stond daar muurvast. Na 10 minuten kwam Joep eens kijken waar Jan bleef, en de sleepkabel moest uitkomst bieden. Deze werd vastgeknoopt aan een passerende Mitsubishi Pajero en de reis kon worden vervolgd zonder enige schade, behalve wellicht een klein deukje in iemands ego!

De hitte werd voelbaar door de kleding heen, en zelfs zichtbaar, toen wij een vale gier zagen die langs de kant van de weg zat en een stukje het veld in zweefde toen wij te dicht naderden; hij zal toch niet op ons hebben zitten wachten?

We wilden vandaag toch ons einddoel Quandyaghash halen, en daarvoor moest er worden doorgereden; om 1700 uur bereikten wij moe en onder het zand Quandyaghash; wij wilden graag iets met een douche! De stad is helemaal niets, alleen huizen en zand, en 2 gastinitza’s (soort B & B’s); Jan vroeg aan een locale bewoner waar er een was en werd vervolgens in die bloedhitte met motorkleding aan de halve stad doorgesleurd, let wel, te voet! De eerste stop was een oude vrouw met 1,5 tand die meende dat als je maar hard genoeg riep, mensen je wel zouden begrijpen, ook al komen ze uit een ander werelddeel. Niet dus. De tweede eigenaresse lag op de bank uit te buiken, maar had wel de goedheid om te vertellen wat de kosten waren; toen ze had gehoord dat wij uit het rijke westen kwamen, werd de prijs ter plekke verviervoudigd!! Ook niet dus.  We willen toch wel errug graag iets met een douche, dus nog maar verder gereden naar Actobe, waar gestopt werd bij een hotel. Dat heeft geen internet, dus neemt Joep het op zich om een hotel met internet te zoeken. Alleen is Actobe zo groot, dat na een half uur zoeken het centrum nog niet is gevonden, dus het internet-loze hotel toch maar geaccepteert; per slot is het 2000 uur en zijn we vanaf 0600 uur aan het rijden! De kamer ligt op de derde etage (nee, geen lift) en is hartstikke mooi! Joep heeft het met zijn gebruikelijke charmes weer voor elkaar dat we ook nog wat te eten krijgen, en na het douchen (we stonden beide nog in onderbroek) wordt het eten binnengebracht, een tafel  vol! En het smaakte heerlijk, zeker met vergezellende biertjes.

We waren nauwelijks uitgegeten of er kwamen vier leden van de plaatselijke motorclub (zie film: ‘Wildhoggs’) binnen wandelen. Gelukkig sprak een van deze heren een paar woordjes Engels en hebben we een motorgesprek kunnen voeren (ja: Joep deed inderdaad alsof). Nou we gaan maar eens genieten van onze welverdiende rust.


5 Responses to “Crossen in Kazachstan”

  • Eduard Boessenkool Says:

    Hoi mannen!
    Dat klinkt als een pretritje en een feestdag.
    Maar de avond lijkt dat alles wel te vergoeden!
    Ik zit nog in de bios, ik werk tot half twee vannacht, een lekker biertje gaat er dan bij mij ook wel in!
    Groeten,
    Eduard

  • Lieve Says:

    Wow, dit begint interessant te worden! Hopelijk kunnen jullie dit gehobbel fysisch volhouden en blijven de motoren heel. Misschien schiet het nu en dan toch nog goed op. 25/u gaat op zulke vlaktes toch rap vervelen he.
    Prachtige foto’s, ik hoop er bij thuiskomst nog meer te kunnen zien.

    Groetjes uit belgenland,
    Lieve

  • Lennart a Campo Says:

    Dag Joep,
    Ik bedacht me vanochtend ineens dat ik jouw avontuur niet meer gevolgd heb sinds jouw vertrek uit NL. Ben dus maar even gaan bijlezen.
    Zeer interessant! Ben blij dat je louter positieve ervaringen hebt opgedaan.
    Hier is het niet zo heel spannend. We hebben twee nieuwe collega’s: Bart Bakker en Stefan Maesen en binnenkort nog meer…
    Daarbij is het zoontje van Jeroen geboren, Lucas.

    Ik vertrek morgen naar Cyprus..

    Verder nog een fijne reis!

    Grts, Lennart

  • Ronald Dudycz Says:

    Hi Joep,

    Erg leuk om even bij te lezen, All the way into Kazachstan… 🙂

    Groeten,

    Ronald Dudycz

  • Dennis,Hellen en Owen Says:

    Tjonge jonge, wat een ongelofelijk stoer avontuur.
    Dit neemt niemand jullie nog af.
    Dat is wel even een andere wereld dan overal oranje toeters en vlaggetjes,Geert wilders en 24uurs nieuws J.van der sloot.
    Ook hier zag het er vandaag heel zonnig uit
    we hebben zelfs koude schotel gegeten.
    Frits en Kareltje hebben alles onder tafel opgevangen.
    succes Jongens!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.