Jan

De reis zit erop, dit eindwoord schrijven wij tijdens de eindetappe van Moskou naar Amsterdam; tijd voor een nawoord derhalve.

Allereerst zijn wij al die tijd blij verrast geweest door de grote hoeveelheid reacties op onze berichten, jullie weten niet hoe goed ons dat heeft gedaan gedurende de gehele trip! Weten en lezen dat mensen waar je om geeft intens met je meeleven geeft een boost als je even kapot zit, en doen je gewoon hartstikke goed; daarom, iedereen hartstikke bedankt daarvoor!

Ten tweede willen wij natuurlijk al onze sponsoren bedanken voor de ondersteuning welke wij hebben genoten in de vorm van spullen; dankzij bijvoorbeeld  de uitmuntende kleding van Lookwell   is Jan er goed vanaf gekomen na zijn ongeval!

Tja, een buitencategorie is Joep; ik had me geen betere reismaat kunnen wensen, en zonder hem was de reis –als die al had plaatsgevonden- heel wat chaotischer verlopen en was ik waarschijnlijk nu nog in de woestijn naar het juiste spoor aan het zoeken.

De reis is voor mij begonnen als de vervulling van een droom, namelijk andere landen, volkeren en culturen zien, en vooral Mongolië. Alles wat ik me ervan had voorgesteld is uitgekomen, en meer dan dat. Ik heb landschappen en kleuren gezien die ik me nooit had kunnen voorstellen, zo mooi. Het was verrekte zwaar, veel zwaarder dan ik me had voorgesteld;  toch haal je dan ergens krachten vandaan om door te gaan. Ik heb doodse stiltes gehoord, de meest waanzinnige zonsondergangen gezien, onbekende dingen gegeten en gedronken, nieuwe vriendschappen gesmeed met de meest prachtige mensen, en bovenal iedere dag genoten. Als er iets is dat ik geleerd heb is het dat je dromen die je hebt, moet trachten te realiseren, hoe lastig deze ook lijken; ook zou iets meer structuur in mijn “planning” wel eens iets meer kans op een goede afloop kunnen betekenen. Het was een heerlijk avontuur wat ik nooit zal vergeten; ik koester de opgebouwde vriendschappen, speciaal met Joep waarmee ik heb gelachen en tranen gelaten; zo, nu ben ik doodop en blij als ik dadelijk Marij weer zie. Van Joep krijg ik alle foto’s en zal dan de reis in zijn geheel, in alle rust, weer opnieuw beleven; ik verheug me daarop!

Joep

Jan ging met de motor naar Mongolië en ik besloot mee te gaan: ik heb mezelf altijd een echte avonturier gevonden en dit was een uitstekende gelegenheid om dat in het echie te testen. Een kans die maar één keer voorbij komt en die je moet grijpen. Waarom naar Mongolië? Daar ging Jan naartoe, als hij naar Tanzania was gereden was ik ook meegegaan. Je gaat jezelf tegenkomen; het zal je leven veranderen. Ja dat zal wel: ik ken mezelf ondertussen prima.

En ik ben mezelf tegengekomen en wie weet wat er blijft hangen van de geleerde lessen:

1. Soms ben je afhankelijk van andere mensen, overal zijn goede mensen die het beste met je voor hebben,
2. Je kan niet alles controleren, als je loslaat komt alles ook goed,
3. Als je maar gewoon doorgaat kan je heel ver komen,
4. Nederland is een paradijs,
5. Koester wie je lief hebt,
6. Snoetenpoetsers zijn handig voor op reis,

Ik heb onvoorstelbaar mooie dingen gezien en ontzettend lieve mensen ontmoet. Ik heb mijn gezin, familie en mijn moeder ontzettend gemist (nooit van mezelf gedacht). Zonder de zekerheden van de westerse ‘beschaving’ kan je heel eenzaam zijn.

Jan is een bijzondere vriend geworden, hopelijk houdt dit lang stand.

Nu genieten van mijn leven zoals het bestaat en zich ontwikkeld.