We hebben in het hotel lang geslapen, waarschijnlijk omdat we na 4 weken werken toch toe waren aan een goede, wat langere nachtrust; daarom stonden we ook pas rond 0800 uur op, en gingen we in alle rust op zoek naar een ontbijt. Het zijspan was op 1 plaats afgebroken en op een andere plaats gescheurd, maar de juffrouw van het hotel zei dat we eerst maar eens moesten ontbijten en daarna zou zij wel het een en ander regelen. Ontbijten hebben we op dezelfde plaats gedaan als gisteren het avondeten, Jan nam dezelfde schotel met vlees, rijst en veel groentes(!) en Joep probeerde de geroosterde boterham met gebakken ei. Het smaakte ons beiden uitstekend en goed geluimd gingen we terug naar het hotel. De broer van de hoteljuffrouw zou bij Jan achterop naar de plaatselijke lasser rijden en daar zou het probleem worden gefikst. Bij het uitdraaien van het pad van het hotel naar de weg brak het zijspan echter definitief af, en daar stond Jan. Het hotel gebeld en er zou iets van een vrachtwagen worden geregeld; er kwam echter een oude man met een paard en een zelfgemaakte kar! Op straat werd het zijspan ontkoppeld (dus de bak open, alles eruit en Mongolen die zich a. stonden te vergapen wat er allemaal in de bak zat, en b. zich direct met 6 man gingen bemoeien met het loskoppelen van het zijspan), en het zijspan werd met vereende kracht op de kar geladen met alle inhoud los d’r bij. Deze zouden zo worden afgeleverd bij het hotel, en de broer en Jan zouden de Yamaha verder duwen naar de lasser (omdat de motor aangepast is aan zijspanrijden is het niet wijs om het 2 man erop solo te gaan rijden in Ulaangom). Joep wist van niets, want de afspraak was dat hij naar het internetcafé zou gaan om de site bij te werken om zo het thuisfront (jullie dus) op de hoogte te houden van onze vorderingen. Onderweg werden wij ingehaald door de man met paard en kar, en het leek een goed idee om een 225 kg zware motor op de kar te laden en zo naar de lasser te rijden; omdat we zo nogal wat aandacht trokken waren er zo een man of 5 gecharterd op de motor op te laden en zo reden wij gezellig naar de lasser! Deze keek eens, en vond het geen probleem om de motor te lassen zoals die op de kar lag; Jan zag het namelijk niet zitten om die eerst af te laden, dan te lassen en vervolgens weer op te laden. Dus werd er gelast, ondertussen Joep gebeld die klaar was en kwam kijken, en kachelden we weer  geduldig terug, kijkend naar de kont van het paard. In het hotel aangekomen waren er zo een stel bouwvakkers (vergezeld van de baas van het hotel), die zich ontfermden over het weer samenvoegen van de Yamaha en zijn zijspan, en met vereende krachten – en met behulp van een hamer en twee bijlen-  kwam alles weer voor elkaar! Om uit te proberen ging de broer van de hoteljuffrouw nog even een rondje mee op het span (waarbij die zijn pet verloor) en we hebben het spullen weer in het span ingepakt, nu goed verpakt in plastic zakken.  In de tussentijd zijn we ook even met z’n tweeën met de taxi boodschappen wezen doen op de lokale markt: onze benzine-jerrycan lekte namelijk en moest worden vervangen. Een andere gekocht en tevens etenswaren en water ingeslagen voor de komende dagen.  Edoch, terug bij het hotel bleek de “nieuwe” jerrycan ook te lekken en met het zijspan (Joep zittend op het deksel van de kist) weer terug en omgeruild voor een die niet lekte. Eindelijk alles klaar, en eerst maar eens gaan eten. We besluiten weer naar hetzelfde restaurant te gaan waar we ongevraagd beiden een glas met 0,6 liter paardenmelk op tafel gezet krijgen; tja, toch maar opdrinken en daarna de smaak wijzigen in die van bier!

[gmap]