De dag begon weer met verder hobbelen op de keien, na zo’n 1,5 uur kwamen we door een dorpje dat niet op de kaart stond. We hebben dankbaar gebruik gemaakt van de gelegenheid om brandstof voor mens en machine in te slaan. We wisten dat we het vanaf hier zwaar gingen krijgen, op google earth hadden we de vorige dag gezien dat we een berg over moesten. De weg ging eerst verder zoals bekend, keien, maar veranderde langzaam in een helling met modder en keien. Geen groot succes voor een motor en het duurde niet lang voordat Joep opnieuw kennis maakte met de grond. Gelukkig weer niet al te hard maar genoeg om zijn koppelingspedaal opnieuw krom te buigen. Honda in zijn één en zo goed en zo kwaad als het kan de berg op, boven aangekomen was het wachten op Jan….. geen Jan. Na 30 minuten nog geen Jan. Vanwege de modder vond Joep het geen optie om terug te rijden dus begon hij te voet aan de afdaling, bijna op het punt van zijn val aangekomen zag hij Jan de berg oprijden. De bekabeling van het span was doorgesneden, had sluiting gemaakt en een zekering doorgebrand (tenminste dat is hoe wij vermoeden dat het gegaan is). Jan heeft dus op de modderhelling alles uitgehaald, zadel losgemaakt en de zekering vervangen. Op de top werd het pedaal van Joep wederom in de juiste stand gebogen.

De afdaling was wederom een uitdaging, meer voor Jan dan voor Joep want de weg bestond alleen maar uit keien en rotsen.

Onderaan de berg reden we zo in een paardenfeest waar de aandacht van het publiek voor de paarden binnen een halve minuut naar ons verschoof. Wij en de motoren moesten worden aangeraakt, gefotografeerd en worden toegesproken alhoewel wij dat natuurlijk niet verstonden. Toen de aandacht weer verschoof naar waar de paarden langskwamen zijn we meegelopen en hebben we een aantal vaders gadegeslagen te paard het paard waar hun zoon op zat aan de teugels vast hadden en onder het langsrijden een zin herhaaldelijk schreeuwden. Apart om mee te maken.

Vanaf daar reden we weer op de gebruikelijke route en dat was te merken, de weg was nog steeds een spoor maar wel een waar een beetje op kon worden doorgereden. Deze leidde ons nog over twee passen voordat we de laatste afdaling maakten en je gelooft het niet: op asfalt de laatste 40 km verder reden naar Ulangom.

Daar aangekomen kwamen we tot de ontdekking dat de fantastische tocht vandaag zijn tol heeft geëist van het zijspan, één bijna breuk en één volledige breuk… Morgen dus op zoek naar een lasser.

Vandaag was een onbeschrijfelijke mooie dag wat betreft uitzichten en omgeving. Echt onvoorstelbaar mooi, zovéél kleuren en dan ook nog zoveel variaties van die kleuren. Bergen, sneeuw, meren, gras, bomen, rode rotsen, blauwe bloemen, en ga zo maar door. Zo iets hebben we beide nog nooit gezien en verwachten we ook nooit meer te zien.

[gmap]