Door de locale dorpelingen hebben wij ons een andere route laten wijzen om de Russische grens te passeren, en na een uur rijden moesten we eerst nog de Oekraïne uit zien te komen. Dat Schengenverdrag is toch wel ideaal als je 3 kwartier lang bezig bent een land te verlaten en je hele hebben en houden op een tafel moet uitstallen, en dan moet je nog zien Rusland binnen te komen! Dat laatste viel trouwens reuze mee; we hoefden nauwelijks iets uit te pakken, maar vooral een uur lang veel formulieren invullen. De ambtenaar die we daar troffen bleek een geschikte kerel en heeft ons daarmee geholpen. Moest ook wel, want alle formulieren zijn opgesteld in het cyrillisch….
Voordat we de doorgaande weg naar Volgograd te pakken hebben, moeten we eerst nog zo’n 60 km naar het zuiden; hier hebben we uren overgedaan omdat ze bijna allemaal enkelbaans zijn, vol zitten met rokende en dieselwalmen uitbrakende Russische trucks die heuvelopwaarts net 20 km per uur halen en overal wegwerkzaamheden; om half 3 moesten we derhalve nog 370 km doen. Oh ja, in de zon is het hier rond de 40 graden…… De omgeving is werkelijk prachtig, het lijkt of dat het Grote Niets hier is begonnen, met alle kleuren groen, wuivend gras (jawel!,) heuvels en dat alles zover het oog reikt. Aangezien we weer een tijdszone hadden gepasseerd misten we ook weer een uur, en Russen gaven ons aan dat het verstandig zou zijn om niet in het donker te rijden; we zijn daardoor gestrand op ongeveer 80 km van Volgograd. Hotel gezocht, en dit tartte weer onze fantasie: niet alleen een gruwelijk chagrijnige beheerster, een lellebel voor achter de bar en een onooglijke derde vrouw (doel en herkomst daarvan bleef duister), maar ook de kamer deed ons besluiten om toch maar de slaapzakken te gebruiken in plaats van de aangeboden dekenset! Eten kookten we liever zelf, en vervolgens werd een bijzettafeltje tot aanrecht gepromoveerd en heeft Joep een voortreffelijke macaroni in de hotelkamer bereid! Pilsje genomen en gaan slapen. Morgen rijden we vroeg naar Volgograd en nemen een rustdag; de Garmin heeft het begeven en Joep wil toch wel graag navigatie ipv alleen op kaarten te vertrouwen.